నీలి వుత్తరం

నువ్వు రాసిన వుత్తరం జారి పడింది

జ్ఞాపకంఊపిరి పోసుకొని జీవించింది 

కళ్ళుఅక్షరాలతో కలసి  ప్రయాణం చేసాయి-

౨

అప్పటి గతాలు ఎన్నో ఏళ్ళ తరువాత

నాముందు నిల్చుంటే ఈ నీలి ఊత్తరంలో దాస్తున్నాను

నువ్వు నాకళ్ళముందు నిలబడితే చూస్తున్నాను

శరీరాన్ని కుదలించుకుని ఎగిసిపడే నీనవ్వు

నాలోనే నింపుకోవాలన్నంత ఉద్వేగం

తామర పూలన్నీ దండకట్టీ మెడలో వెయ్యాలని

పూలకిరీటాలతో రాణీలా నా ఎదమీద నిద్రించిన క్షణాలాని

చూస్తూన్నాను

కలలా జారిపోతావేమో

నాచేతులలో నీగోరింట పూల చేతులు

నాకళ్ళలొ నీ ప్రతిబింబం

నీటి పొరల కదలికలలో ఒక్క క్షణం జరిగిందేమో

రెప్పమూసి దాచుకున్నాను

.

ఎంత దూరంలో వున్నా నీ పరిచయ సుగంధము

నిశ్శబ్దంలో రాతి బొమ్మలా నిల్చోపెట్టింది

నీసంకేతాలు నాగుండెకు చేరుకుంటున్నాయి

　

౨

నీతో నానడక దూరాలని తగ్గిస్తోంది

తరిగి పోతున్న దూరంలో

ఇద్దరి మధ్య ప్రతి క్షణం కదిలేకదలికలు

పదిలంగానే వుంచాను

నిన్ను మళ్ళీ మళ్ళీ చుసుకోవాలని

.　

ఉత్తరం వేళ్ళమధ్య కాదు

గుండేలొ ఒదిగిపొయి

నీవులేవన్న దిగులు చీకట్లని దూరంచేసే

పల్చటి పట్టుదారాలాంటీ అనుభూతితో

బంధించి బంధించి కట్టిపడేస్తుంది

　

　

　

　

\