ఎప్పుడో ఒక సారి ఈ సమస్వరత (tuning) విశ్వానికి మనకు మధ్య ఈ సంగీతం స్వరం కలిసి పోతుంది ఏవిధంగా అంటే 
అకస్మికంగా ఎవరైన బాలుడు సితార్ ను మీటడం వలన రాగం వుత్పన్నం అయి నట్లుగా కలిసిపోతుంది.ఇది ఒక రకంగా accident.
సరిగ్గా జీవనంలో ఎక్కడి నుండి ఆ అనంద కిరణం పడుతుందో ఆద్వారాన్ని పెద్దది చేయడమే ధ్యానం అంటారు
ఓషో

ఓషో పుస్తకం 

 చదవగానే ఇలా అనిపించింది

అది వెన్నెల రాత్రి
అందరు నిద్రపోయినా పోక పోయినా వెన్నెల ఆకాశంనుంచి భూమ్మీదకి జారుతూ
మూలమూల చీకటిపైన వేస్తున్న తెల్లటి చారికల రంగు నాకంట పడింది
తెల్లగా గేటు అంచులులోంచి ప్రవహించీ ముగ్గులో దిదుకున్న రేకుమీద వాలిపోయి
విరిగిన అద్దం ముక్కలా తళుక్కుమంది

నేను ముగ్గు వైపుకి జరగానే చెంపలని సవరించి ముక్కుపుడకలో దాక్కుని
చెమక్కుమని 
అక్కడే వున్నపూల కుండీమొక్కల ఆకులని తడిమి
డాబామెట్లమీద ఆగి పోయింది

వెన్నెల ఆకస్మికంగా ఎదురైన పాట కాదు
నేను చూస్తేనే నాకు కనిపించింది

నేను వున్నా లేక పోయినా అది అలాగే గేటుని ముగ్గుని పలకరించీ డాబామెట్ల మీద ఆగి పోతుంది..
ఆ ధ్యానాన్ని నేను ఈ రోజు అంగీకరించానేమో!