మూడు లాంతర్లు

ఎప్పటి లాగే రైలు అలస్యంగా ఆ ఊరికి చేరుకుంది.ఎప్పటిలాగే స్టేషనులో చెట్లకింద వున్న సిమెంటు బెంచీల మీద ముసుగుదన్ని పడుకున్నరు కొందరు.
ఇంచుమించు అర్ధరాత్రి  కావోస్తోంది .ఎప్పటీలాగే నేనుకూడ రైలు దిగి స్టేషను బయటికి వచ్చాను
వేగంగా మారి పోతున్న కాలంలొ చాలా పల్లేటూళ్ళు పట్నలుగా మారిపోతున్నాయి కాని ఈ పల్లేటూరే
అలాగే వుండి పోయింది..ఇప్పటికి ఉళ్ళోకి వెళ్ళడానికి గుర్రబండే శరణ్యం.
తాతలనాటి ఆస్తులు ఈ ఊళ్ళోవున్న పోలాలు ఎప్పటి కప్పుడు అమ్ముదామనుకుంటూనే కోనేవాళ్ళులేక, కొనడానికి వచ్చినప్పుడు అమ్మడం ఇస్టంలేక అలా అలా వాయిదాలు వేస్తూ మెల్లగా
ఈఊరితో  అనుబంధం పెంచుకుని ఏళ్ళతరబడి వస్తూనే వున్నాను ,
కాల గర్భంలో అమ్మ నాన్న కలసిపోయక అమ్మలేక స్వంతంగా వ్యవసాయం చేయలేక  కౌలుకి ఇచ్చాను.
ఇన్నేళ్ళు అయినా ఈ ఊరికి రైలు అర్ధరాత్రే వస్తుంది అలవాటుగా ఎన్నిసార్లు ప్రాయాణం చేసినా
వెన్నెల్లో అయినా అమావాస్య రాత్రులైనా నాకు భయం మాత్రంపోలేదు భయపడుతూనే ప్రయాణం
చేస్తాను ఊర్లొ అందరికి తెలుసు బండివాడికి కూడా ..

ఒక రోజు ముందే వాళ్ళకి ఫోను చేస్తాను కాబట్టి వాడు బండి తీసుకుని వచ్చేస్తాడు
నాకు దయ్యాలంటే చచ్చేంత భయం,విన్నవాళ్ళు ఏమిటి ఈకాలంలో కూడానా అని ఆశ్చర్యపొయినా సరే.. .చిన్నప్పుడు  మాఆఖరి బాబాయి మమ్మల్ని అందర్న పోగేసి రకరకాల దయ్యం కధలు చెప్పి
భయపెట్టేవాడు.
అందరు తేలిగ్గా తీసుకొని మరచి పోయినా నామెదడులొ ఎక్కడో భయం పేరుకుపొయింది.

       స్టేషను మెట్లు దిగితుండగానే దూరంనూంచే నన్ను చూసి పరిగెట్టుకుని వచ్చాడు” జట్కబండి
రాముడు”  చేతిలొ వున్న సూట్కేస్ అందుకుంటూ.."అయ్య బాగున్నారా" ఈసారి ఫొన్ కూడ చేయ్యకుండా వచ్చారేంటండీ సందేహంగా అడుగుతూ బండిదగ్గరకి వెళ్ళి సూట్కేస్ పెట్టేసి నాకోసం
ఎదురుచూస్తూ నిల్చున్నాడు.

చేసానురా నువ్వు లేవు ఏదో ఊరు వేళ్ళావుటకదా అన్నాను బండికి దగ్గరగా నిలబడి.
" అవునయ్యా మాచిన్నమ్మాయి పురిటికని వేళ్ళి  అక్కడే మూడు నెలలు వుండిపోయామండి
నేను మాయావిడ, మోగపిల్లవాడండి వాడ్ని అమ్మాయిని తీసుకుని మోన్ననే ఊర్లోకి వచ్చానండి
బండి ఎక్కండయ్యగారు ఇప్పటికే సానా అలస్యం అయ్యింది..అమవాస్య రోజులుకూడాను అంటూ
బండి దగ్గరగా చిన్నస్టూలు వేసాడు.

బండి ఎక్కి కూర్చుని చుట్టూ చూసాను నిజంగానే చుట్టూతా కటిక చీకటి,పైగా అమావాస్యరాత్రికూడా
బండి కదిలింది స్టేషను దాటి నిదానంగా నడుస్తోంది ఈఊరికి రైలు అర్ధరాత్రో, అర్ధరాత్రీ దాటుతుంటేనో
వస్తుంది తెల్లవారేదాక ఇక్కడే గడిపేసి  వెళ్ళిపోవచ్చు కాని ఏళ్ళతరబడి తేలిసిన జట్కవాడు,తెలిసిన
ఊరు ఇంక స్టేషనులొ ఉండబుద్ది కాదు    ఎన్ని సార్లు ప్రయాణం చేసినా ఎందుకో భయం.దయ్యాలు
ఈతోవ వెంట తిరుగుతాయన్న నమ్మకం.
బండి డొంక దారి పట్టింది కనుచుపుమేర చీకటి కాటుకలా అలుముకుంది.చీకటి రాత్రులు కాకపొతే
వెన్నెలవెలుగులో పచ్చటి పొలాలు,మామిడితోటలు డొంక దాటుతూనే ఊరి మోదట్లో దిగుడుబావి
కనిపిస్తాయి.
ఆ దిగుడు బావి అంటేనే నాకు భయం అక్కడ ఎంతమంది అత్మహత్యలు చెసుకున్నారోలెక్కేలేదు
అరవై ఏళ్ళు దగ్గరకివస్తున్నా ఇంకా దయ్యాలంటే భయం ఈవిషయం ఊర్లో అందరికి తెలుసు.
అందుకే నన్ను జాగ్రత్తగా తీసుకువెళతాడు "రాముడు
వీడికి భయం అంటే ఎమిటొ తెలియదుట.. అతిశయోక్తి కాదు వీడ్ని బయపెట్టాలని ఎందరొ ప్రయత్నించి  ఓడిపోయారు...నేను భయపెట్టనా?
బండి చాలా నెమ్మదిగా నడుస్తోంది అసలే భయంతో గుండే వేగంగా కొట్టుకుంటోంది.అమావాస్యనాటి
రాత్రి దయ్యాలకి పండగలాంటిదట...దూరంగా తెల్లటి పొగలాంటి ఆకారం బండికి దగ్గరగా వస్తున్నట్లు
అనిపించింది .శరీంఅంతాచెమట్లు పట్టి చల్లగా మంచుగడ్డలా మారిపోయింది ఒక్కక్షణంలో.....
మళ్ళీ తేరిపారా చూస్తే అక్కడ ఏమిలేదు కటికచీకటి తప్ప....

ఈ రొజేందుకో మరీ భయంగా వుంది వీడితొ కాస్త బాతాఖాని కొడితే ఈ గభరా తగ్గుతుంది...
"ఎరా రాముడు "ఈ రోజుల్లో కూడా దెయ్యాలు వున్నాయంటావా?
వున్నాయండి మీ పట్నంవాళ్ళు నమ్మరుగాని ఖచ్చితంగా వున్నాయి కాని అయ్యగారు మీకు తెలుసుగా నాకు భయమనేదే తెలియదని.
అవును తెలుసు అందుకేగా నీకోసమే ఆగింది అనుకున్నాను మనసులో కాని ఇవాళ ఎన్నడు కలగనంత భయంకలుగుతోంది,పైగా వాడి మాటలుకూడా తోడయ్యాయి.
దాన్నికప్పిపుచ్చుకోడానికి రాముడు బండీని కాస్తవేగంగా పోనియ్యి మరీ పెళ్ళివారి బండీలా వేళుతోంది అన్నాను.
వేగంగానే వెళుతోందండి అమవాస్య చీకటి కదండి దారి కాస్తతికమకగా వుంటుందండి
వేగం అంటున్నాడుగాని నాకు మెల్లగా చీమనడకలా అనిపిస్తోంది
కాస్సేపటికి వాడు వెనక్కి తిరిగి అయ్యగారు బండిలొ టార్చలైట్ వుండాలి చూడండీ అన్నాడు
అంతా వెతికాను దొరకలేదు  ఆమాటే వాడితో అన్నాను..
వుండాలండి మరి నాదగ్గర పెట్టుకున్నానేమో అంటూ వాడు కూర్చున్న దగ్గరే వెతికి ఇదిగోనండి
అంటూ ఇచ్చాడు చేతికి
అప్పుడు చూసాను వాడి చేతివేళ్ళు  చెట్టు వేర్లలా సన్నగా పొడవుగా పొడూచుకోచ్చినట్లు,కెవ్వున
కేకపెట్టాను నీచేతి వేళ్ళు అలావున్నాయి ఎమిటీరా అంటూ ఒణికిపోతూ,,,
నాచేతి వేళ్ళా? బాగనే వున్నాయిగా! అయ్యారికి మరీ భయంఎక్కువైయింది అనుకుంటూ..
టార్చి ఇస్తూ చూసాడు రాముడు అయ్యగారి కళ్ళు వింతగా అనిపించాయి నిర్జీవంగా.

టార్చిని వెలిగించడానికి ప్రయత్నించాను అది మోరాయించింది వెలగటంలేదురా అన్నాను భయంగా
ఏమోనండి బ్యటరీలు అయిపొయాయేమో?
ఇంకొంచం దూరంవెళ్ళగానే దూరంనుంచి కనిపించాయి మూడు దీపాలు కదులుతూ,అవి కచ్చితంగా
కొరివిదెయ్యాలే  శ్మశానంలోంచి బయటికి వచ్చాయి..
అయ్యగారు ఆలైట్లు చూస్తున్నారా అడిగాడు రాముడు,వాడు అలా అడగ్గానే మరింతగ ముడుచుకుపోయి బండిలో ఓమూలకి జరిగాను’
నేను మాట్లడకపోయేసరికి" అయ్యగారు" అయ్యగారు "అంటూ పిలిచాడు రాముడుఆత్రంగా..
వూ.. అన్నాను కొద్దిగా ధైర్యం తెచ్చుకుని
ఈలోగా ఆవెలుగు మరీంత దగ్గరగా వచ్చింది అవి లాంతర్లు నెత్తినపెట్టుకొని ముగ్గురు నడుస్తూ బండికి దగ్గరగా వచ్చారు..
ఆశ్చర్యపొతూ రంగడు ఈ రాత్రికాడ లాంతర్లట్టుకొని ఎక్కడిరా ప్రయాణం అసలు ఏవూర్రామీది?
అడిగాడు రాముడు.
పక్కఊరే నాయుడుగారింట్లో పెళ్ళి అన్నాడోకడు
పెళ్ళా నాకుతేలికుండా అనుకుంటుండగానే లాంతర్లు పట్టుకున్న వాళ్ళచేతులు చూసాను చెట్టువేర్లలా     
సన్నగా పొడుచుకొచ్చినట్లు వుండి వేల్లాడిపోతున్నాయి..
అమ్మో అయ్యాగారు చూసారంటే ఇంకేవైనా వుందా! అసలే మహా పిరికి మనిషి ..పొండేహే
లాంతర్లు ఆరిపొగలవు అంటూ వాళ్ళని తరిమినట్లు మాట్లాడాడు రాముడు.

బండిలో నా  స్థితి పగవాడికి కూడా రాకూడదు భయంతో నోరు పిడచకట్టుకుపొయింది
రాముడూ  మంచి నీళ్ళురా అన్నాను గోంతు పెగల్చుకొని..
అక్కడే పెట్టానండి చూడండి అంటు వెనక్కి తిరిగాను ,అయ్యగారు అన్నాను గభరాగా,మళ్ళీ
"అవే నిర్జీవమైన కళ్ళు"
బాటిల్ దొరికింది కొన్నినీళ్ళతో గొంతు తడుపుకోన్నాను. నీళ్ళు కొద్దిగా వున్నాయిరా రాముడు
తోందరగా పోనీరా బతిమాలుతూ అన్నాను.
వేగంగానే వెల్తున్నానండి అంటూ ఆలోచనలో పడ్డాడు ఇవాళ అంతా చాలా విచిత్రంగా జరుగుతోంది
లాంతర్లు పట్టుకున్న వాళ్ళ చేతులు ,అయ్యగారి చూపులు...
టయిము ఎంత అయివుంటుందంటావు? అడిగాను వాడిని  మనంస్షేషను వదిలేసి అరగంట అయివుంటుంది అయ్యగారు అన్నాడు వాడు..
రాముడు నువ్వు సరిఅయిన దారిలో వెళ్తున్నావా?అడిగాను సందేహంగా
ఎంటండీ అయ్యగారు మీకు తెలియదా? ఈఊరికి ఈడొంకదారి తప్పిస్తే మరోదారి వుందాండి?

తెలుసులే అయినా బండి ఇంతనిదానంగా నడుస్తూంటే అసలు తోచటంలేదురా పైగా అమావాస్య
రాత్రికదా?

చల్లటి ఐసులాంటి గాలి ఒక్కసారిగా బండిని చుట్టుకుంది గజగజా ఒణికి పోయాను ఎక్కడో పుస్తకంలో
చదివాను దయ్యాలు వచ్చేటప్పుడు ఇలా గాలివీస్తుందిట
రాముడు ఏమిటిరా ఈచలి గాలి ఇకాలంలో దయ్యం చేస్షలు కావుకదా? పెద్దరికం మరిచి భయంతో
అడిగాను
చల్లగాలా లేదండి మీరు మరీ భయపడి పోతున్నారు కొంచం ధర్యంగావుండండి అయ్యగారు ఇంకొ
పదినిమిషాల్లో ఉర్లొవుంటాము అన్నాడు
బండి  బయలు దేరి సానా టయిము అవుతోంది ఇంకా ఊరు చేరటంలేదు ఈరోజు చాలావింతగా
వుంది అయ్యగారు ఏళ్ళ తరబడి భయపడినట్లు నిజంగా దయ్యాలు వున్నాయా?
అయ్యగారి భయం తెలిసి పరాచికాలు ఆడాను దెయ్యాలు వుంటాయండి అంటు.అసలు దెయ్యాలు భూతాలు నమ్మనినేను ఇలా అవుతున్నానేంటి?
భయమా?నాకా?
అయ్యగారి భయంచుస్తూంటే ఈ వయసులో బతకగలరా అనిపిస్తోంది .
అయ్యగారు అంటు పిలిచాడు రాముడు.
పలకలేదు,” అయ్యా” అంటూ మరోసారి పిలిచాడు
వున్నానురా అన్నారు బలహినమైన గొంతుతో..
ఒరేయి ఓపాట పాడురా అన్నాను
నేనా అండీ అన్నాడు అనుమానంగా వింతగా
పోని నేను పాడనా అంటూనే పాట మోదలు పెట్టారు
పది గోంతుకలు కలిపి పాడుతున్నట్లు బొంగురుగా ఇనుప గమేనాలో రాయిపెట్టి గికినట్లుగా వినిపించింది రాముడికి.
ఏమిటిది అయ్యగారు చిన్నపిల్లాడిలా ప్రవర్తిస్తున్నారు భయంతో గొంతుకూడాబిగుసుకుపొయిట్లుంది
పాటకాదు వేదనలా వుంది.

విచిత్రమైన స్ఠితిలో మోత్తానికి ఊరు మోదట్లోకి వచ్చి చేరింది బండి.
అలావాటైన ఇల్లు కాబట్టి అయ్యగారి డాబాఇంటి ముందు నిదానంగా ఆగింది
అప్పుడు చూసుకున్నాను వీధి లైటు వెలుగులో  టైము  ..మూడున్నర గంటలు చూపించింది
ఆశ్చర్యపోయాను స్షేషనునూంచి ఊళ్ళోకి రావడానికి అరగంట చాలు  రెండు గంటలు పట్టిందా?
అనుకుంటూ ఆలొచనలో పడ్డాడు రాముడు.

 అయ్యగారి ఇంటి అరుగుమీద పడుక్కున్న విరయ్య బండిచప్పుడికి లేచి  "ఎవర్రా" అది అన్నాడు
ఏంట్రా రాముడు బండిని ఇలాతీసుకోచ్చావు ? బండిలో ఎవరూ? అడిగాడు.
ఎవరంటావేంటీ మన కామేశం అయ్యగారు .స్షేషనుంచి తీసుకోస్తున్నాను ఈరొజు అయ్యాగారు మరీ
భయపడిపోయి నన్నుకూడా భయపేట్టేసారురా అన్నాడు బండి మీదనుంచి దిగితూ...
వాడి వేపు ఆశ్చర్యంగాచూస్తూ నువ్వు భయపడ్డావా? ఏరా నువ్వు మూడు నెలలుగా ఊళ్ళోలేవుగా
అన్నాడు వీరయ్య.
అవును అన్నాడు రాముడు
బండిలోకి  తొంగి చూస్తూ వీరయ్య
అయ్యగారు చనిపోయి మూడు నెలలు అవుతోంది అన్నాడు ..
దబ్బున చప్పుడయ్యింది..
కంగారుగా వెనక్కి తిరిగిన వీరయ్యకి తనవెనకాలే నిల్చుని బండిలోకి తోంగిచూసిన రాముడు              
నేలమిద పడిపోయి కనిపించాడు
కింద పడ్డరాముడిని కుదుపుతూ కంగారుగా చుట్టు పక్కలవాళ్ళని పిలిచాడు సహాయంకోసం.
                  ***        ***            ***        ***