కబుర్లు కాకరకాయలు

మా అత్తగారి దగ్గర చుట్టం ఒకాయన ఉండేవాడు
 
ఆయనకి అందరూ సలహాల కాంతరావు అనేవారు ఆనయన జేబులో ఎప్పుడూ సెనక్కాయలు ఎలా ఉంటాయో సలహాలు అంత అందుబాటులో ఉంటాయి పోగడ్తలా అగడ్తలు అనేవాడు

కోరికలు ఎందుకు కోరుక్కు తినడానికా అనేవాడు అందరిని పనికిమాలిన వాళ్ళలా మాట్లాడేవాడు
వాడా వాడికేంరాదు వీడా వీడి దుంపతెగ వీడో మహా తెలివితక్కవ వెధవ అనేవాడు ఇలా కనిపించిన అందరికి పేర్లు పెట్టేవాడు వాడి నోటికి దడిసి అందరూ ఆమడ దూరంలో ఉండేవారు

మాఅత్తగారు ఓ రోజు ఇంటికి పిలిచి చిక్కటి కాఫి పెద్దగ్లాసుడు ఇచ్చీ కాంతరావు ఏమి అనుకోనంటే ఓ మాట చెప్పనా అన్నారు
చెప్పండీ దానికేం భాగ్యం అన్నాడు కాఫి గ్లాసు ఇంకా చేతులో ఉంది కాబట్టీ
మీమ్మల్నంతా మతిలేని మహారాజు అని చెప్పుకుంటూ జాలి పడుతున్నారండి అన్నారు మా అత్తగారు

ఒక్క సారిగా ఉలిక్కి పడ్డాడు కాంతారావు ఎప్పుడూ అందర్ని ఏదోఒకటి అనడమే తప్పించీ తనని కూడా ఇంకోళ్ళు అంటారని తెలియక బిత్తరపోయాడు నాకా మతిలేదా? ఏమిటండీ ఈ అన్యాయం

నిక్షేపంలాంటి మనిషిని పట్టుకుని అంతమాట అంటారా? అంటూ అగ్గిమీద గుగ్గిలంలా అయిపోయాడు ఎర్రగా కందగడ్డలా మొహంపేట్టుకుని ఠక్కున కఫీ గ్లాసు కిందపెడుతూ చెప్పండీ ఎవరన్నరో కడిగేస్తాను వెధవల్ని అన్నాడు కోపంతో ఊగిపోతూ
ఎవరంటే ఏం చెప్తాము కాంతరావు నువ్వేప్పూడూ అందరిని అంటుంటావుకదా వాళల్లో ఎవరైనాకావచ్చుకదా అటుగా వచ్చిన కంబారితో గ్లాసు తోమడానికి వెయ్యారా రావుడు అన్నారు నిదానంగా

విసవిసా అడుగులు వేసుకుంటూ వెళ్లిపోయిన కాంతారావుని చూస్తుంటే
నాకు నవ్వోచ్చింది అనండం ఎంత తేలికో మాట పడడం అంతకన్నా కస్టం....