రైల్లో పొద్దున్నే కళ్ళు తెరవగానే
రెండు చేతులనిండా కలువపూలతో నలబడింది ఆమె
బుట్టలోపలి కలువలు
నల్లచరువులో నిండు వెన్నెల ప్రతిబింబాల్లా
తెల్లటి మెత్తటి కలువలు ఆకుపచ్చని కాడలు
బోగినంతా అల్లుకున్న పరిమళం.
నిద్ర లేనికళ్ళు అలోచనలతో నలిగిన మనసు
కలువల పలకరింపుతో
పెదవి అంచులమీద చిరునవ్వు విచ్చుకుంది.
”’కొనడమ్మా అడుగుతోంది”’ఆమె
ఆమె ఒడిలో ఆడుకుంటున్న పసి పాపల్లా
అందరివైపు అమాయకంగా చూస్తున్నాయి
కొనాలనే వుంది కొంటే వాడిపోతాయని
తనివితీరా చూస్తున్నాను.
ఆ పసి కలువలు
రోజు పొద్దున్నే అందర్ని నిద్రలేపీ
కళ్ళల్లో వెలుగులు నింపే ఆ కలువలు
ప్రపంచానికి వున్న ఒకే ఒక రంగు తెలుపే-
అన్నట్లు స్వఛ్చంగా నవ్వాయి...
కొన్నాను కొన్ని కలువలు
పసిపిల్లవాడిని ఎత్తుకున్నట్లు
జాగ్రత్తగా తీసుకుని పొదువుకున్నాను...
No comments:
Post a Comment