ఒక అప్పుడు బ్లాగ్ లో రాయడం అలవాటుగా ఉండేది
ఫేస్బుక్ వచ్చిన తరువాత బ్లాగ్ లో రాయడంతగ్గింది fb లో వున్నవి బ్లాగ్ లోఉంటే ఒక book లో పెట్టుకున్నట్లు అనిపించేది.. బ్లాగ్ ని తిరగేస్తూ నేను అప్పట్లో రాసినవి కొన్నిఇక్కడమళ్ళీ షేర్ చేస్తున్నాను ....
నది...
నేను కళ్ళు తెరవగానే
గడ్డిరెమ్మలు గులకరాళ్లు
నులివెచ్చనివెలుగు
ఎగిరే కప్పపిల్లలతో ఆడుకుంటూ పెరుగుతూ
సన్నని దారులు వెడల్పు అవడం గమనించాను
తోటలు,కొండలు,చెరువులు కనిపించాయి
నాకు ఎవరో నామకరణంచేశారు నది పుట్టిందిఅన్నారు
నేనునదిగా ఊళ్లుతిరిగాను,వాళ్ళతోనే
ఉన్నాను నువ్వు మా దానివి అన్నారు
నన్ను పోలలోకితీసుకు వెళ్లారు పంటలు పడించమని పూజలు చేశారు.అక్కడే ఉండిపొమ్మని బతిమాలారు...
సముద్రాన్ని ప్రేమించాక
వెళ్ళీ కలవాలనే ఆత్రం
నిలువ నివ్వలేదు మనసంతాసముద్రమే దేహమంతా ఇసుక కలలే
హోరుని వినాలనే తపన
నిరంతరం నీలిరంగు కలయిక తెల్లటి అంచుల దుప్పటిలో ఒదిగి పోవాలనే కోరిక
తనతోపాటునీటిపక్షులతోఆడుకోవాలనే ఆశ
పరుగులుతీసాను
పర్వతా లని దాటాను, నగరాలని గమనించలేదు
రైలుబ్రిడ్జ క్రింద నుంచి పరుగు
ఎవరెవరో నాతో కలుస్తున్నారు
ఎవరినిపట్టించుకోలేదు సముద్రం కోసం ప్రేమ కోసం
పరుగులు తీసాను ఊపిరి విడవకుండా నిలువలేని ప్రేమతో వెళ్ళీ వేళ్ళీ సముద్రం దగ్గర ఆగాను ఊపిరి తీసుకుంటూ.. వెనక నుంచి ఎవరో తోసినట్లు వాలులోకి జారిపోయాను సముద్రంనన్ను గమనించలేదు ఒక చూపు కూడా చూడలేదు హోరులో అలల జోరులో కట్టుకు పోయాను నేను ఒంటరిగా మిగిలిపోయాను
రోజు ఎన్నో నదుల నీళ్లు కలుస్తున్నాయి ఎవరి దోవ వారిదే సముద్రం నా ప్రేమని చూడలేదు
నేను స్పర్శలని అనుభవిస్తూ ఉండిపోయాను....
All reactions:
6Geeta Vellanki, Kavita Kundurti and 4 others1 comment
Like
Comment
Share
No comments:
Post a Comment