" ప్రేమ రెండు అక్షరా లే" కాని జీవితాంతం దీని కోసం అన్వేషిస్తూనే మిగిలిపోతాం. భర్త ప్రేమకో్సం భార్య ,భార్య ప్రేమకో్సం భర్త, పిల్లల ప్రేమకోసం తల్లీ......
కొన్ని సార్లు అన్వేషణ ఆలాగే మిగిలి పొతుంది ఒక్కోసారి అది మన జీవితంలో అనుకోని అతిధిలా ప్రవేశిస్తుంది అప్పుడు మనమే దాన్ని అందుకోవాలా ఒద్దా? సం దేహంలో పడిపోతాము .. .కాని కాలానికి ఇవేమిపట్టవు దాని పని అది చేసుకు పొతుంది.....
ఆఫీస్కి బయలు దేరాడు భాస్కర్
కారు డ్రయివరు రాలేదు కారు డ్రయివ్ చేస్తుంటే ఒక తీయ్యటి కల గుర్తుకొచ్చింది.
రోజూ వెళ్ళే దారిలో ,రోజు లాగే ట్రఫిక్ మహా సముద్రంలొ కొట్టుకు పోతూ నడుస్తోంది కారు
"నిదురించే తోటలోకి పాట ఒకటి వచ్చిందీ”రేడియోలో పాట శ్రావ్యంగా సాగిపోతోంది....ఈపాట ఎన్ని సార్లు విన్నాడో తనకే తెలియదు కాని విన్న ప్రతీసారీ కొత్తగానే వుంటుంది.
మనసులో మారుమూల్లల్లో ఒదిగి పొయిన జ్నాపకం ఒకటి ” పుస్తకంలొ దాచుకున్న నెమలి ఈకలా ” సున్నితంగా కదులుతుంది.
ఈరోజెందుకో మరీమరీ ఆ సంఘటన గుర్తుకొస్తోంది అనుకున్నాడు భాస్కర్
బియస్సీ ఫైనల్ ఇయర్ పరిక్ష లు రాసి ఇంటికి వస్తుంటే ఒక చిన్న అమ్మాయి ఆక్క మీకి ఉత్తరం ఇమ్మంది అంటు తెల్లటి ఇన్వలప్ కవరొకటీ చే్తిలొపెట్టి వెళ్లిపోయింది
ఎవరి దగ్గరనుంచి అనుకుంటూ తీసుకునే హడావిడీలొ ఆ అమ్మాయి ఎక్కడనూంచి వచ్చిందో గమనించలేదు,అప్పుడే ఆ అమ్మాయిని అడేగేసి ఉంటే ఇన్నేళ్ళ వేదన వుం డేదికాదు.
ఆఉత్తరంలొ ప్రతీ అక్షరం గుర్తుండి పొయింది ,అమాయకంగా ఆమ్మాయి రాసిన ఉత్తరం గుండే పొరల్లొ బధ్రంగా వుండిపోయింది.
ఈరొజేందుకో పదేపదే గుర్తుకొస్తొంది
.ఒక్కప్పటీ పాకీజ సినిమాలోలా, ఆ సినిమాలో పాదాల వేళ్ళసందులొ పెట్టిన చిన్న ఉత్తరంతొ కధ మొదలవుతుంది. బ్రిడ్జమీదనూంచి రైలువేళ్ళినప్రతీసారీ ఆమె మనసు , ఆ మనిషి ఎవరో తెలియకపోయిన మనిషికోసం చూసే ఎదురుచూపులు,తరువాత కలిసి కలిసిప్రయాణం చేయలేని ఇబ్బందులు,ఈపాటవిన్న ప్రతీసారీ గుర్తుకొస్తాయి
ఆఫీస్ ముందు కారు ఆగింది...
సెల్ మోగింది ఏదొ కొత్తనెంబరు ,కారు డోర్ తీసి దిగుతూ " హలొ" అన్నాడు” మీరు భాస్కర్ గారేనా? సందేహంగా అడిగింది ఆవిడ
అవును అన్నాడు. .
నాకు ఎలా చెప్పలొ అర్ధం కావటంలేదు నా పేరు వసుంధర, ఆమె గొంతులొ ఆయాసం ,మీమ్మల్ని ప్రేమించానని చాలా ఏళ్ల క్రితం ఒక ఉత్తరం రాసాను,
ఆమాటతొ ఆగిపోయాడు,ఆఫీస్ కారిడార్లొ,
హలో అంది ఆవిడ మళ్ళీ.. వింటున్నాను చెప్పండి అన్నడేగాని ఏదొ తెలియని ఉద్వేగం.మాట పెగల్టంలేదు
మీదాక ఆ ఉత్తరం వచ్చిందొలేదొ తేలీదు గాని , ఒక పాప చేత పంపించాను..ఆఅమ్మాయి ఇచ్చాను అంది నేనెవరొ చెప్పమన్నాను చెప్పాను అంది కాని అక్కడ నాకేవరు కనిపించలేదు ఇంక అక్కడ నిలబడడాని భయంవేసి వెళ్ళిపోయాను........
ఆవిడ మాట ఆగిపొయింది వీపరీతమైన ఆయాసం వినబడుతోంది ..
కంగారుగా " హలొ హలొ" అన్నడు..నేను ఇంక ఇప్పుడు మాట్లాడ లేను . నేను హస్పట్ ల్ ల్లొ వున్నాను .దాని పేరు చెప్పి సాయంకాలం రండి మీతో చలా మాట్లాడాలి వస్తరుగా అంది
తప్పకుండా వస్తాను అంటూ ఇంకా ఏదో అడగ బొతుంటే ,మీరు ఎక్కువ మాట్లకూడదు అని ఎవరో అనడం ఫొన్ కట్ అవడం జరిగిపొయింది .
చాలా సేపు వరండాలొ గోడనానుకుని నిల బడీ పోయాడు. ఏమిటీ ఈ ఫొన్ ? నానెంబరు ఎలా తెలిసింది .. కొన్నేళ్లగా ఎదురు చూస్తున్న సంఘటన....
ఆవేశంలో వస్తానని చెప్పేసాడు ...కాని నిజంగా తను ఎదురు చూస్తున్న ..ఆమేనా? అలోచనలు వాటి మానాన అవి సాగిపొతున్నాయి.
ఆఫీస్ అడుగుపెట్టిన దగ్గరనుంచి ఊపిరి సలపని పని .మనసు మాత్రం గుండె పొరల్లొ దాచిపెట్టుకుని పెట్టున్న ఉత్తరాన్ని పదే పడే కళ్ళముందుంచి ఎన్నొ ఊహలకి ఆలొచనలకి దారితీస్తోంది.
ఆరోజు కోన్ని ఏళ్ళ నాటీ సంఘటన ఇప్పటికి మనసులో మెదిలే అక్షరాలు ... ఆఫీస్ డస్కలో పెట్టుకున్న కవరు పసుపు రంగుకి మారిపోయిన తెల్ల కవరు కనీసం కవరు కూడా మార్చలేదు అలాగే జాగ్రత్తగా తీసి చదువుతూ వుంటాడు
ఆ కవర్ తీసుకుని అందులొ వున్న తెల్లకాగితం తీసాడు, గుడ్రంగా పొందికగా వున్నాయి అక్షరాలు
” నేను ఇంటర్ మిడియట్ పైనల్ ఇయర్ ఎగ్జామ్స్ రాసాను.మీది కూడా బియ్యస్సీ ఫైనల్ ఇయర్ అయిపొందికదా మీరు మళ్ళీ ఏ కాలేజిలొ జాయన్ అవుతారొ తెలియదు
మళ్ళి మిమ్మల్ని చూస్తానో లేదో తేలిదు ,ఎందుకంటే మీకు నేను తెలియదు .చెప్పనుకూడా..మిమ్మల్ని నేను ప్రేమించాను కాని ఎదుట పడీ చెప్పడానికి భయం,సిగ్గు,అయినా
చెప్పకపొవడమే మంచిది లేండి.మీది మాది ఒక కులం కాదు ఇది తేలిసే ఆగిపొయాను..కాని మీరంటే చాలాఇస్టం......”
ముందు ఆ ఉత్తరం చదవగానే నవ్వోచ్చింది ,దానిమీద పేరులేదు కింద సంతకంలేదు , నా ప్రెండ్స నన్ను ఆటప ట్టిస్తూన్నారనుకున్నా్ను .కాని ఎక్కడో నమ్మకం అది అమ్మాయి
రాసిన ఉత్తరమేనని
అతరువాత తెలిసింది నా ప్రెండ్స్ పని కాదని.
ఆ అమ్మాయి ఎవరో. వెదకడంలొ కూడ అర్ధంలేదు పేరు తేలీదు చూడనుకూడ చూడలేదు వాళ్ల కాలేజి కి మాకాలేజిపెద్ద కి గొడ ఒక్కటే అడ్డం.
ఇద్దరివి పెద్ద కాలేజిలే .అయినా ఏదో ఆశ నాకొసం వస్తుందని..కాలేజి గేటు ముందు రెండు రోజులు నిలబడినా ,నావైపుకి ఏ అమ్మాయి రాలేదు
మళ్లీ అటు వైపు వెళ్ళే అవకా శం జీవితంలో రాలేదు........
పి.జి చెయ్యగానే గవర్నమెంటు వుద్యోగం.పెద్దవాళ్ళు కుదిర్చీన లక్షణమైన అమ్మయితో పెళ్లీ ”,రమణి చాలా అనూకూలవతి అయిన భార్య”,ఇద్దరు ఆడపిల్లలు
పెద్దమ్మాయి మాస్టర్స చెయ్యడానికి అమెరికా వెళ్ళిపొయింది ,చిన్న అమ్మాయి మొన్ననే బి.ఇలోచేరింది
సాఫీగా సాగిపొయే జీవితంలాకనిపించినా ఆ ఉత్తరంలో అక్షరాలు పలకరించేవి చిన్న కదలిక మనసుని ఏదొ ఊహల్లో పడేసేది
ఏకాంతంలొ " మీరంటే చలా ఇస్టం" అక్షరాలు చెవి దగ్గర గుసగుస లాడేవి.
పేరు ఊరు లేని ఈ ప్రేమ జీవనదిలా మనసులో నిరంతరం సాగుతూనే వుంది,కొద్ది రొజులు తను కబడితేబాగుండును అనుకునేవాడిని. అర్ధంలేని ఆలొచనలకినవ్వొచ్చేది,క్రమేపి అది ఒక జ్జాపకంగా అందమైన ఊహగా మిగిలి పోయింది.
కాని ఇప్పుడు ఇలా ఇలా ఇన్నేళ్ళ తరువాత కలవాలనుకోవడం
అది హస్పటల్లొ కలవాలి
తనకి వొంట్లో బాగొలేని స్థితిలొ అసలు ఏలాంటి స్థితిలో వుంది,నాఫొన్న్ంబర్ ఏలా తెలిసింది?
ఏన్నొ సందేహలకి ,ఏన్నొజ్జాపకాలకి సమాధానాలు ఈ సాయంకాలం నా కోసం వేచి చూస్తూన్నాయి ,అనుకుంటే సన్నని ఒణుకు.
కార్ కీస్ జేబులొ వేసుకుంటుంటే
అది సిటిలొ బాగా పేరున్న కా ర్పొరేట హస్పటల్ ఎక్కడుందొ సులభంగానే తెలిసింది ఈ మహానగరంలొ ట్రాఫిక్నిచేధించుకుంటూ అరగంట ప్రాయాణాన్నాన్నిగంటన్నర పాటుచేసి అత్రంగా హస్పటల్ చేరుకున్న బాస్కర్ కి పార్కింగ్ ప్లెస్ లొ కారు పార్క్ చేసి నడుస్తూంటే చాలా దిగులుగా అనిపించింది.
ఎన్ క్వాయరీలో వసుంధర పేరు చెప్పగానే ఎటు వెళ్ళాళో చెప్పాడు... .అవన్నీ స్పెషల్ రూములు.
గది ముందు ఆగి ఒణుకుతున్న చేతులతొ చిన్నగా తలుపు తట్టాడు. నర్స తలుపు తీసింది " రండీ భాస్కర్" బలహీన మైన మాటవినిపించింది .
వీశాలమైన గదిలొ బెడ్ మీద పడుకుని వుంది వసుంధర ,సిస్టర్ ఇన్జక్షన్ సెలేన్ లొకి ఎక్కించి వెళ్ళిపొయింది.
బెడ్ మీదవున్న "వసుంధరని " చూస్తూనిలబడి పొయాడు కూర్చో అంది చనువుగా.మంచానికిదగ్గరగా వున్నకుర్చీలొ కూర్చున్నడు మనిషంతా చిక్కిపొయింది ,కళ్లుఒక్కటే వీశాలంగా ముఖంలొ కొటొచ్చినట్లు కనబడుతున్నయి
ఏమిటి ఆలా చూస్తూన్నవు,ఇంత అందమైన అమ్మాయితో ఎలా మాట్లాడాలా అనా? అడీగింది "నవ్వొంచింది" నవ్వేసాడు.....
ఏమిటి చనువు అని ఆలో చిస్తున్నారా ?అంది
ఏం మాట్లడాలొ అర్ధంకావటంలేదు నిన్ను ఇలా చూస్తానని.అసలు నిన్ను కలుస్తానని అనుకోలేదు,అతి కష్టంమీద ఉద్వేగాన్ని అదుపులొ పెట్టుకుంటూ అంటున్న భాస్కర్ చేయిట్టుకుంది వసుంధర.
వెచ్చని స్పర్స చర్మాన్ని కప్పుకున్న ఎముకలగూడులాంటి చేయి, కళ్ళల్లొనీరు చిమ్మింది అప్యాయంగా మెల్లగా పట్టుకున్నాడు.
నీఉత్తరం అందింది కనీసం పేరు కూడా లేదు నా ఫ్రేండ్స ఆటపట్టించడానికి రాసారనుకున్నను .కాని ఎక్కడోనమ్మకం అమ్మయేరాసుంటుందని అందుకే రెండురొజులువరుసగా కాలేజి గేటు ముందు నిల్చుననాను,
ఎవరు రాలేదు ... కాని వసుంధరా ఆ ఉత్తరం నాకు తోడుగా వుండిపోయింది’ గుండెనంతా ప్రేమతొ నింపేసింది. గబ గబా చెప్పేసాడు
ఇన్నాళ్ళు గుండెల్లొ దాచుకున్నది అర్దంలేని విషయంగా మధన పడ్డాడు .కాని ఎదురుగా ఆ నిజం కన పడేసరికి........
ఏడుస్తున్న వసుంధరని చూసి కంగారుపడ్డాడు " ఏమయింది? అంటు మంచంమీద కూర్చుని ముఖాన్ని చేతులతొ అప్యాయంగా పట్టుకున్నడు.
ఇన్నాళ్లూ ఉత్తరం అందలేదు అనుకున్నాను,ఉత్తరమే అందని మనిషి కోసం ఎదురు చూసాను,అలా ఎదు రు చూడడంకూడా తప్పు అనుకోలేదు,కానిఈ దశలొ......
"వసుంధరా పీల్జ్ ఏడవకు"కంగారుగా అన్నాడు భాస్కర్.
" ఇది అనందంతో వచ్చిన దుఃఖం".నీ ఫొన్ నెంబరు ఏలా తెలిసిందో తెలుసా ? నీఆఫీస్ కారు డ్రయివర్ రషీద్ కొడుకు మాకు కొత్తగా వచ్చిన కార్ డ్రయివర్,ఇన్ని నెలుగా హస్పటల్కి తెస్తున్నడా ఒక్క రోజు కూడా ఇలాంటి ప్రస్తావన రాలేదు.
కానిమొన్ననే మాటల్లొ మాటగా వాళ్ళనాన్న కూడా డ్రయివరని గవర్నమెంటు ఉద్యుగమని నీ పేరు చెప్పి నీడ్రైవరని చెప్పడు ,నీపేరు వినగానే వివరాలు అడీగాను,అది నువ్వే అయివుంటావని కాదు.ఆత్రంతో ఒకవేళ నువ్వే నేమోనని..
నువ్వు ఏకాలేజిలొ, ఏస్కూల్లొచదువుకున్నవో, దగ్గరనూంచి మీఅమ్మాయిల చదువుదాక చేప్పేడు ,నిన్ను చూడలని బలీయంగా అనిపించింది సెల్ నెంబరే తీసుకు రమ్మన్నాను
ప్పొద్దున్నే తీసుకొచ్చి ఇచ్చాడు ...
మాట్లాడుతున్న వసుంధర పరిస్థితి హటాత్తుగా మారిపోయింది,విపరీతమైన ఆయాసం,ముఖం నీలంగా మారిపోయింది"సిస్టర్ "అంటూ పరిగెత్తుకు వెళ్లా డు భాస్కర్
అరగంటలొ అక్కడి పరిస్థితే తారుమారు అయిపోంది.
రూములొంచి వసుంధరని ”ఐ.సి,యు” లొకి మార్చేసారు. మరో పదిహెను నిమిషాల్లో ,”సారి” అమె చనిపోయారు అంటూ చెప్పేసారు.
అయోయంగా చూస్తున్న భస్కర్ తో” మీరు వెళ్ళి చూడండి ” అంటూ అమే భర్త ,పిల్లలకి కాల్ చేయ్యండి అంటూ డాక్టర్ వెళ్ళి పోయాడు.
మీరు చుడొచ్చు అంది నర్స మరోసారి . చుట్టూతా ఉన్న నీలం తేరల మధ్య వొంటరిగా నిద్రపోతోంది,శిలలా నిలబడ్డాను ” పెద్దపెద్ద కళ్ళలొ ప్రాణం నింపుకుని ఇంత అందగత్తెతొ ఎలామాట్లాడలా అని ఆలొచిస్తున్నావా ” అన్న వసుంధర నిర్జీవమైపొయింది...
వెనక్కి తిరిగి పరుగులాంటి నడకతో బయటికి వచ్చేసాడు ,
కారులొకూర్చొగానే అద్దంమీద పెద్దచినుకు టప్పమని పడింది అప్పుడు గమనించాడు ఆకాశమంతా మబ్బులతొ నిండి పోయిందని... ..గుండెని చీల్చుకుని వచ్చీంది దుఃఖం స్టిరింగ్ మిద వాలిపొయి ఏడ్చాడు ...
తలుపుతీసిన రమణి భాస్కరని చూసి ఆశ్చర్యపొయింది ,రేగిపొయిన జుత్తు ఎర్రబడిన కళ్ళు .”వొంట్లొ బాలేదా” కుర్చీలొ కూలబడిన భాస్కర్ నుదిటిమీదచేయి వేసి కంగారుగా అడిగింది ..”ఏంలేదు ఇవాళ మా ఫ్రెండ చనిపొయాడు హస్పటల్లొ ...చూసి వస్తున్నాను” ఎంత పొడిగా మాములుగా మాట్లాడుదామన్నా కన్నీటి తెరలుకంటిపాపని చుట్టుకుంటున్నాయి.
”అయ్యో అలాగా”...అంది రమణి దిగులుగా
వేడిగా” టీ ” ఇవ్వవా అడిగాడు భాస్కర్.. .
రమణి అత్రపు చూపులనుండి అడిగే ప్రశ్నలనుండీ తప్పించుకుంటూ.....
"టీ” తాగి చాలా అలసటగా వుంది,భొజనం కూడా వద్దు నేను కాస్సేపు పడుకుంటాను ,నిద్ర ప ట్టేస్త్ లేపొద్దు...అంటు గదిలొకి వచ్చాడు.
" మళ్ళీ ప్రశ్నలు, జ్జాపకాలు, మొదలు అయ్యాయి
స్నానంచేస్తున్నా .బట్టలు వేసుకుంటున్నా వసుంధరే కళ్ళముందు కనిపిస్తొంది.... ఒక తీయ్యటి కల క్షాణాలలొ ముగిసిపొయింది.
మనసుని గిలిగింతలు పెట్టే ఒక ఊహ క్షా ణాలలొ ఆవిరై పోయింది. ఎవరితోనూ పంచుకోలేని వ్యధ,ఏమని చెప్పుకుంటాము
ఆఫీస్కి రెండురోజులు సెలవు ్పెట్టేసాడు .అయినా మనసు కుదుటపడలేదు,నీడలా వెంటాడే గాయం మనసుని కాలుస్తూనే వుంది...........
రమణి కూడా భాస్కర్ తోపాటు ఆరెండు రోజులు నలిగిపోయింది,ఏంజరిగిందొ తెలియదు,అసలే గుంభన మైనమనిషి మనసులొ మాట ఎవరితోను చెప్పరు .
ఏలా అడగాలిఅంత ప్రాణస్నేహితుడా? అతని మరణం ఇంతటి ప్రభావాం చూపిస్తే కోలుకోగలడా? సందేహాల్ని అణుచుకుంటూ గమనిస్తూ వుండి పొయింది
* * * * * * * *
ఆరోజు - ఉదయం మాములుగా టిఫిన కోసం డైనింగ్ టేబల్ దగ్గరకి వచ్చిన భాస్కర్ ని చూసి ఊపిరి పీల్చుకుంది రమణి. "ఇవాళ ఆఫీస్కివెళదామనుకుంటున్నారా అడిగింది"
"సారి" రమణి అన్నాడు ....ప్లేటులో ఇడ్లి వడ్డిస్తున్న రమణి చేయి పట్టుకుని . కంగారుపడింది "సారి ఎందుకు ,మీబాధ చూడాలేకపోయాను,ఏలాఓదార్చాలో అర్దంకాలేదు.
అమ్మాయి అమెరికానుంచి ఫొను చేస్తూనేవుంది,మీగురించి ఆందొళనపడుతోంది...
రేపు శని వారం కదా తీరిగ్గా మాట్లాడుకొచ్చు... శంకర్ కి చెప్పావా ఈరోజు అఫీస్కి వస్తున్నట్లు,” ఈ రెండు రోజులు వస్తూనే వున్నాడు ......
రెండు రొజులా? రెండురోజులు ఒంటరిగా గడిపానా, గాయం తగ్గిపొయిందా,అలోచనలు అగిపోయాయా? ఏది జరగ లేదు’
"ఇవాళ వచ్చాడా?
వచ్చాడు, కిందవున్నాడు ఇందాకే చెప్పాను మీరు వస్తూన్నారని ....
కారులొ కూర్చోగానే "సార్ వసుంధర అమ్మగారు మీకి కవర్ ఇమ్మన్నారుట " కవర్ అందిస్తూ మీరు హస్పటల్ వెళ్ళేరోజు పొద్దున్నే మాఅబ్బాయి
చేతికిఇచ్చారుట కాని హట్టత్తుగా అవిడ చనిపొయేసరికి ...వాడికితీరీక దోరక లేదు .మీరు కూడా అఫీసకిసెలవు పెట్టేసారుగా.. సారీ సార లేట అయ్యింది " అన్నాడు.
ఫరవాలే దులే అంటూ కవర్ అందుకున్నడు భాస్కర్.
కవర్ తెరిచి చూద్దామనుకున్నాడు ,ఏకాంతంకావాలి మళ్ళీ ఆగాయాలని తట్టుకోవడానికి అనుకుంటూ కారులోనే వుంచేసాడు.......
ఆ ఎకాంతంకోసం సాయంకాలందాక కాలన్నీ బలవంతంగా నెట్టుకొచ్చాడు.జీవితంలొ మోట్టమోదటీసారిగా పార్కులొకి వం టరిగా వచ్చాడు ...
పిల్లలుహాయిగా ఆడుకుంటున్నారు చూట్టూతా పచ్చనిగడ్డి .వాలిపొతున్నపొద్దు గూడు చేరుకుంటున్న పక్షులు.అందమైన సాయంకాలం.కొత్తగా వింతగా వుంది ఎప్పుడు అనుకోలేదు ఇలాంటీ సమయం ఒకటి తనకి వస్తుందని ......
కవర్ పట్టుకున్నాడు కొన్నేళ్ళ క్రితం ఎవరు ఎందుకోసం ఇస్తున్నారో తెలియకుండా తీసుకున్నకవర్ ఇప్పుడు కూడా అదే స్థితి,కాని విచిత్రమైన స్థితి ఏ మనిషికోసం కల నిర్మించుకునిదొరకదులే అని బతుకుతూంటే ఆ మనిషి కనిపించి ”
ఓ పాటలాగ వచ్చీ కన్నీరు నింపి వెళ్ళిపోయింది..”
అలొచనలు విదిలించుకుంటూ చేతిలొ వున్నకవర ని విప్పాడు ఒక ఉత్తరంతో పాటు దానిమధ్యలొపెట్టిన ఫొటొలు జారి పడ్డాయి. ఒళ్ళపడ్ద ఫొటొస్ తీసాడు .ఒకటీ కాలేజి గ్రూపు ఫొటొ
బ్లాక ఎంన్డ వైట్ ఫొటో ముందు వరసలొ నిలబడ్డ అమ్మయిల్లొ ఒక అమ్మాయి చూ ట్టూ స్కెచ పెన్సిల్ తొ సున్నాచుట్టీ వుంది.. గుండె దడదడలాడింది ...ముందుకి వేసుకున్న రెండు జడలు
గుండ్రటి ముఖం సన్నగా పెద్దపెద్దకళ్ళతో ”వసుంధర” , రెండొ ఫొటొ కలర్ ది ఎప్పటిదొ తెలీదు అదే గుండ్రటి ముఖం వస్తున్న నవ్వుని అదిపెట్టి విశాలమైన కళ్ళనిండా అనందం.....
ఆ ఆనందం అ అందం కలలొలాగ మాయం అయిపొయాయి, కమ్మనైన పాటవినిపించి మాయమైన దేవతలా భూమిలొ కలసిపొయింది .... గుర్తుకి వస్తే చాలు మనసు గాయపడుతోంది
ఉత్తరంతీసాడు చదువుతుంటే అక్షారాలు మనసు పొరలలొ ముద్రలు వేసుకుంటున్నాయి.
భాస్కర్ చాలా ధైర్యంగా పిలుస్తున్నాను......ఎందు కంటే ఇవాళ పొద్దున్నే నీకు ఫొను చేసాక రాస్తున్న ఉత్తరం. అప్పటీలాగ మోహమాటం, సిగ్గు, భయంలేవు.
నిన్ను కలుసుకుంటానన్న అనందం తప్పీంచి ...చుసావా జీవితం ఎంత చిత్రమైనదొ నిన్ను మళ్ళీ కలుస్తాననిగాని కనీసం చూస్తానని గాని అనుకొలేదు.నువ్వు నన్ను చూడలేదు
కాని నిన్ను మాకాలేజికి మీచుట్టాల అమ్మయిని పిలవడానికి మా క్లాసుకి వచ్చావు అ అమ్మయి నాస్నేహితు రాలు...ఆ రోజు నిన్ను చూసిన క్షణంనూంచీ నువ్వంటే ఇస్ట పడ్డాను
నిన్ను చూడడంకొసం మీకాలేజి వచ్చేదాన్ని నిన్ను ప్రేమీంచాను ..అ పదిహేడేళ్ళ వయసులొ నిన్ను ప్రేమించాను ..నిన్నే పెళ్ళి చేసుకోవాలని ఎన్నొకలలు ,అవన్ని నావే ఏందు కంటె
నేనవరో నీకు తెలియదు అయినా ఏదో ధైర్యం......అర్ధం లేని నమ్మకం.....కాని ఎది జరగ లేదు మన కులాలు వేరు ...ఈ రోజుల్లొ అయితే ? రాస్తున్న నాకే చాలా సిల్లీగా అనిపిస్తోంది.
నా అభిప్రాయాలు తప్పించి కనీసం నేనెవరో నీకు తెలియదు ...అప్పుడు ఆ ఉద్వేగంలొ మన పేళ్ళి జరగదని తెలిసాకా నాకు పెళ్ళి సంబంధాలు చూస్తున్నారని తెలిసాక.
మీకాలేజికి వచ్చాను ఉత్తరంరాసాను నాపేరు చెప్పదలచుకోలేదు అయినా నా ప్రేమ నీకు తెలియాలి అంతవరకే అలోచించాను.... కాలేజి వాచమేన్ కూతురు ఎదురుగా కనబడీంది
నువ్వు వెళ్ళిపోతున్నావన్న కంగారు..కాలేజికి శెలవులు అది కాకుండా నీ ది నాది కూడా ఫైనల్ ఇయర్స... ఆ అమ్మాయి చేతికి ఇచ్చి నీ కు ఇమ్మాన్నాను ,ఇచ్చావా అనిఅడిగితే అదిగొ
ఆ అబ్బాయికి అని చెప్పింది అక్కడ ఎవరు లేరు నాకు చాలా భయంవేసింది వేరే ఎవరికో ఇచ్చేసిందని....ఆ భయంతొ మళ్ళీ నీకాలేజివైపుకి రాలేదు ..మానాన్నగారికి అఏడాదివేరే ఊరికి ట్రాన్సఫర్ అయిపోయింది....
కాని భాస్కర్ నిన్ను మరచి పోలేదు ..కాని నావైవాహిక జీవితం చలా అనందంగా మొదలు అయ్యింది ,నాభర్త రవితో నాజీవితం హాయిగా సాగిపోయింది.నాకూ ఇద్దరుఅమ్మయిలు ఇద్దరు కవలపిల్లలు..ఇద్దరు బాగా దువుకుంటూన్నరు....కాని ప్రేమ బలం అర్ధమవుతూనేవుంది నిన్నుమరచిపోనప్పుడు...తప్పొ ఒప్పో ద్రోహమో లోకం ఏలా అనుకున్నా నడుస్తున్న జివితానికి మన్సుకి సంబంధంలేకుండా గుండెలో పదిలంగా వుండీపోయావు...
నిన్ను కలవాలనికూడా అనుకోలేదు....రెండు సంవత్సరాలక్రితం నాకు లంగ కేన్సరని ఎక్కువ కాలం బత కనని తెలిసాక నిన్ను చూడలని బలంగా అనిపించింది ,కాని ఎక్కడ వున్నావోతేలీదు ...ఒక వేళ తెలిసినా వస్తావని నమ్మకంలేదు.... కాని పొద్దున్న నువ్వు వస్తాను అనగానే అనందం పట్టలేకపోయాను ...ఆ ఉత్తరం అందిందోలేదో అడుగుదామనుకున్నాను
కాని అప్పటికే నాపరిస్థితి బాగోలేదు బహుస నువ్వువచ్చేసరికి బతికి వుంటానో తెలియదు....బతికి వుంటానని నమ్మకం.....
అందుకే వేంటనే ఉత్తరంరాసీ ఇంటీనుంచి ఫోటొలు తెప్పీంచి డ్ర యివరు చేతనీకు పంపిస్తున్నాను ఈసారి నాఉత్తరంనీకు తప్పకుండాచేరుతుంది .నా కా నమ్మకం ఎందుకో తెలుసా
ఇవాళ ”ప్రేమికుల రొజు”
ప్రేమ ..ప్రేమకి ఇంత బలముందా? బాహ్యరూపం వయసు ఇవన్నీ లొకానికా? మనసు మనసుమాటే వింటుంటుందేమో,కనుల వెనాకాల స్వప్నమై రెప్పలవెనాకాల దాచేస్తుంది
దాచుకున్న ప్రేమ కన్నీటీ చెమ్మతోపాటూ గుండే గూటిలోకి చేరిపోయింది...పంజరంలొ బంధించాక గాయలకి తావెక్కడ?
ఫోటోలని ఉత్తరన్ని జేబులొ పెట్టుకున్నాడు ,చల్లటి గాలి ఒంటిని చుట్టుకుని గిలిగింతలు పెట్టింది.
భాస్కర్ కి ఇప్పుడు ఏడుపు రాలేదు.....మనసంతా నిశ్శబ్ధంగా అయిపోయింది.......ఇన్నళ్ళుగా వెంటాడుతున్నా వెలితి ,గాయం, జ్జాపకం అన్నీ ముక్కలు ముక్కలుగా తెగిపొయాయి
తన చూట్టూ ఒక అనందం .........
”నిదురించె తోటలోకి పాట ఒకటి వచ్చీంది కన్నుల్లో నీరు తుడిచి కమ్మని కల ఇచ్చిందీ” అ పాటని ఇన్నాళ్ళుగా తన ఊహలలో నిండి పోయిన పాటని పాడుకుంటూకారులొ కూర్చున్నాడు .వెళూతున్న కారుతోపాటూ ....జీవితంతోపాటూ .పాట వెళుతూనే వుంది.......
* * * *
frankly speaking not impressed.....bhavalu bagunnayi kathanam baledhu
ReplyDelete